Ülkemizde intihar istatistikleri yakın bir tarihte tutulmaya başlanmıştır. 1927-41 yılları arasında Nezahat Arkun tarafından İstanbuldaki intiharlar incelenmiş; daha sonra 1947-51 yılları arasında 9 ildeki intihar olayları İstanbul Üniversitesi Ceza Hukuk ve Krimioloji Enstitüsü tarafından kayıtlara geçirilmiştir. Bu çalışmalarda elde edilen veriler yetersizdir ve Türkiye genelini temsil edemezler. İntihar istatistiklerinin sistemli olarak Türkiye çapında tutulmaya başlanması ise 1975den itibaren gerçekleşmiştir. Tablolar halinde yayınlanan bu veriler ise sadece velirli değişkenleri ele almakta; bundan dolayı da, ayrıntılı bir araştırma için kaynak teşkil edememektedir.
Konumuz olan intihar yöntemlerinin, sadece cinsiyet, intihar nedeni ve okur-yazarlık gibi değişkenlerle ilişkisi incelenecektir. Bunun yanında, 1975-77 yılları arasında şehir ve köylerde seçilen intihar yöntemleri de kısaca ele alınacaktır.
Ülkemizdeki intiharların yarıya yakın bir kısmı kendini asma suretiyle gerçekleştirilmektedir. Kimyevi madde kullanarak intihar etmek ikinci; silahla intihar etmek ise üçüncü sırada gelmektedir.
1980 yılına kadar intiharlardan ateşli silahla intihar, 1981 yılından itibaren bir azalma göstermektedir. 1980 yılında sıkıyönetim ilan edilmesi ve ülke çapında silahların toplanması bunun başlıca nedenidir. Aynı yıllarda yüksekten atlayarak ve suya atarak intihar etme yöntemlerinde ise nisbi bir artış görülmektedir.
Asılarak intihar her iki cinsiyette de ilk sırada yer almaktadır. İkinci sırada ise, kadınlarda kimyasal maddeyle; erkeklerde silahla intihar gelmektedir.
Hemen hemen bütün intihar nedenlerinde, erkeklerde kendini asma ve ateşli silahla; kadınlarda ise asma ve kimyasal maddeyle intihar etme ilk sıraları oluşturmaktadır.
Okur-yazarlık durumuna göre; havagazıyla ve kimyevi maddeyle intiharlar, daha çok eğitim durumu yüksek olan kişilerde görülmektedir. Kendini yakarak ve araç altına atarak yapılan intiharlar ise, daha çok eğitim durumu düşük olan kişiler tarafından tercih edilmektedir. Diğer yöntemlerle okur-yazarlık arasında doğrusal bir ilişki görülememiştir.
İntihar yöntemleriyle toplumsal yaşam arasındaki ilişkiyi incelemenin en geçerli yolu şehir ve köylerdeki intiharlarda kullanılan yöntemleri araştırmaktır.